De ingang

Leone maakte haar entree. Door de massa liep ze met Judah nog schuin achter zich, en gelukkig liepen de eerstejaars niet over hen heen. Ze negeerde het geklets om hen heen en liep gelijk door richting de trap.

Adonis floot. "They look rich", zei hij, nog altijd grijnzend. "En beter dan jij, Inko", riep hij nog terwijl hij zich omdraaide.

Inko spande haar kaak, mondhoeken ongemeend omhoog en hield haar ene gebalde vuist omhoog. "Jij..." zei ze onder haar adem.

Judah passeerde het drietal en kon nog net om de blonde jongen heenlopen die in de weg stond. Hij nam een vlugge blik naar het meisje, enkel om te kijken, niks anders. Hij kon het niet helpen om een mondhoek omhoog te houden en een halflachje te laten zien.

Inko keek op. Grote ogen, mond iets open, ze zag eruit als een idioot, schattig, maar als een idioot. "Huh?" klonk het kort en zacht.

Judah liep door en hield Leone nog net bij. Hij fluisterde haar zacht toe, "Je kunt wel zien dat het high schoolers zijn." Hij boog weer terug en aangezien ze beiden boven waren waren ze al uit zicht.

Adonis rolde zijn ogen, waar niemand oplette, en eindigde bij Inko, die verbaasd keek. Vermaakt grijnsde Adonis en liet zijn juwelen klinken wanneer hij iets meer naar haar boog en zei, "Oh-oh, zie ik daar een kleur verschijnen op je gezicht, nichtje?" Een blik die sadisme uitstraalde, maar mild, zoals altijd, dat was hoe hij keek, maar ook hoe hij deed. Hij bewoog een vinger naar Inko, verwijtend en liet zijn spierwitte tanden blinken wanneer zijn mondhoeken nog een millimeter omhoog gingen.

Inko schrok op. Ze voelde haar handen klam worden omdat ze al helemaal niet wou dat iemand als Trevor dit allemaal ook te weten kreeg. Haar voorhoofd voelde plotseling koortsachtig en ze voelde denkbeeldige druppels erover naar beneden gaan. "W-waar heb je het over?!" riep ze iets te boos, waardoor haar gezicht inderdaad een kleur kreeg. Ze deed een poging zich te herstellen waarbij ze wel even moest slikken en trok haar armen in, zette ze beiden in haar zijen. "Onderschat me niet, neef. Ik ben niet zo stupide om te vallen voor IPA-lui."

Trevor dacht er niet eens over na voordat er al een, "Het schilt anders niet veel, mocht je al de waarheid spreken", uit zijn mond kwam. Hij was er niet behoorlijk verbaasd van of zo en bleef daarom ook in dezelfde huiding als hij eerst was. Hij voelde de zwaarte van de metalen ring om zijn arm alleen hij wist dat hij er nog alleen even aan moest wennen, hoorde bij het programma, was beter voor als hij weer op een missie ging. Zonder Inko. De gedachte stelde hem niet volledig gerust, maakte hem nog blij, want hij was al geïrriteerd genoeg over dat hij nu met haar moest optrekken.

Inko was te verbaasd om te reageren en er kwam alleen een 'eh' uit en iets wat niet eens leek op een woord wanneer ze zich met een zwaai omdraaide naar Trevor, ook al had ze het niet zo willen aanpakken. Veel tijd had ze ook niet om wat te zeggen, maar haar blik zei genoeg, furieus keek ze naar de bloedrode ogen van de jongen en merkte automatisch zwarte kringen onder z'n ogen die meer leken op overblijfsel van make-up dan op wallen. Geen verdere gedachtegang ging door haar hoofd dan hoe graag ze weg wou, dus veel wist ze ook niet te zeggen in deze situatie.

Adonis keek op, verbaasd en met zijn ogen wakkerder dan daarvoor, al was hij even aanwezig. Zijn mond vormde weer in een glimlach en zei, "Haha, ik mag je vriendje wel." Een glinster in zijn rijkelijk paarse ogen liet zien dat hij een extra toevoeging aan wat hij te zeggen had had. Hij herstelde zich weer en van een glimlach die overging in een grijns liep er over zijn lippen, "Hij is zelfs jaloers wanneer je naar andere jongens kijkt." Hij tilde speels een wenkbrauw op.

Inko draaide haar hoofd om naar de andere kant en ditmaal was het meer met schaamte dan met woede dat haar gezicht bedroeg. "Je hebt het totaal mis!" riep ze in totale wanhoop. Ze wist dat de jongen van het IPA tenminste had kunnen opvangen dat Trevor haar vriendje zou zijn. Niet dat het haar wat kon schelen, natuurlijk, wat hij dacht. Of wel? Een harde bons liet zijn aanwezigheid opmerken en opeens voelde Inko alsof ze niet genoeg water had gedronken voor de dag, alsof ze uitgedroogd was en verwelkt.

Tegelijk met Inko had Trevor dit keer, witter dan ervoor, zijn hoofd omgedraaid en tegelijk geroepen, "Ik ben haar vriendje niet!" Zijn mond was nog een beetje open wanneer hij keek naar de achterkant van Inko's hoofd, haar overal en door elkaar, slordig en ginger as hell en realiseerde dat hun acties tegelijk waren en zijn gezicht vertrok, maar liet een lichte roze kleur op zijn jukbeenderen na.

Inko keek vanuit haar ooghoek naar Trevor en draaide haar hoofd langzaam mee. Ze wist niet precies wat ze moest zeggen, maar ook op haar wangen verscheen een blush, puur van schaamte. Ze wendde snel haar blik af, en dit allemaal binnen een fractie van drie seconde.

Adonis zag de kleur verschijnen in beide gezichten en hij begon te giechelen als een driejarig meisje. "Schattig! Schattig!" Uit automatisme klopte Inko op haar rug, waardoor ze naar voren viel, realiseerde met amusement dat ze misschien wel recht in zijn armen zou vallen, zoals in cliché anime en dergelijk, waarna ze blijven blozen en nooit meer erover (willen) spreken, maar toen pas besefte wat hij had gedaan.

Inko was op het punt van protesteren en was dus al uit balans toen ze onverwachts naar voren werd gegooid, ving nog net de zwarte kleur van zijn shirt op en zonder er bij na te denken veranderde ze van cours, legde ze haar armen hoger. Ik moet iets hoger, iets hoger, anders verbrand ik m'n gezicht, leek haar lichaam te denken, alleen zonder woorden want zoveel tijd om werkelijk te denken had ze niet. Voor ze het wist, lagen haar armen gewikkeld om zijn hoofd, nog net niet wroelend door zijn haar, maar er was iets heel anders ergs aan de hand zijn gezicht lag recht in haar weliswaar niet al te grote maar toch wel in haar boezem.